بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند در قرآن کریم در سوره رعد آیه ۲۸ می‌فرماید:  ألا بِذِکْرِ الله تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ؛  ای مردم بدانید که یاد خدا به قلب‌ها اطمینان می‌بخشد. در دیدگاه‌ عارفانه امام خمینی  توجه به یاد خدا از جایگاه بلندی برخوردار است، چرا که خود زمینه بسیاری از امور نیکو را فراهم می‌سازد و موجب ترک بسیاری از گناهان می‌شود، و انسان را از غفلت دور می‌کند.

توجه به او را از یاد نبرید. توجه به او منشأ همه خیرات است، برای دنیای شما، برای آخرت شما. به ذکر خدا مطمئن می‌شود قلبها: أَلا بِذِکْرِ الله تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، قلبها اگر بخواهد مطمئن باشد، که بهترین نعمت این است که انسان مطمئن باشد الآن شما اینجا نشسته‌اید، نه شما از من می‌ترسید، نه من از شما، برادریم همه، این «اطمینان» است. (صحیفه امام، ج ‌۱۰، ص ۱۵۵)

در طول زندگی برای انسان حالت نامساعدی پدید می‌آید که موجب اضطراب و نگرانی می‌شود و در دل افراد تزلزل ایجاد می‌کند به ویژه آن‌گاه که در شرایط سخت و دشوار قرار می‌گیرد و توان خویش را از دست می‌دهد، تنها اتکای او به خداوند عالم است زیرا او را پشتیبان و ناظر بر امور خویش می‌بیند. آنچه انبیای الهی را در کار سخت رسالتشان یاری می‌کرد و هرگز احساس خستگی به آنان دست نمی‌داد یاد خدا بود.

کمال انسان در رسیدن به بالاترین مرتبه است که گاه انسان تصور می‌کند هرچه مقامات دنیوی بالاتری داشته باشد سعادتمند‌تر است، در حالی که هر چه دست می‌یابد باز آرامش پیدا نمی‌کند.

اگر تمام عالم را، تمام این کهکشانها و تمام این سیّارات و ثوابت و هر چه هست در تحت سلطه یک نفر بیاید، باز قانع نمی‌شود، برای اینکه اینها کمال مطلق نیست. تا نرسد به آنجایی که اتصال به دریای کمال مطلق پیدا بکند و فانی در آنجا بشود، برایش اطمینان حاصل نمی‌شود. ألا بِذِکرِ الله تَطمَئِنُّ القُلُوبُ. (صحیفه امام، ج ‌۱۴، ص ۲۰۶)

مقام طمأنینه، جایگاه آرامش و آسایش واقعی بشر است و سیری‌ناپذیری انسان نیز به همین جهت است که به آرامش نرسیده است ولکن چون راه را گم کرده، هر روز مقام دیگری را جستجو می‌کند