چرا خداوندی که رحمان و  رحیم است ، انسان هایی را که می دانست جهنمی می شوند ، آفرید و به این دنیا آورد ؟

اولا خدا کسی را جهنمی نمی آفریند . خود انسان ها هستند که با اختیار خود ، جهنم را انتخاب می کنند .

ثانیا اگر فقط بهشتی ها آفریده می شدند ، دیگر اختیار معنی نداشت . زیرا اگر همه ی کسانی که آفریده شده اند ، بهشتی شوند و مطمئن باشند که به بهشت می روند ، در این صورت اختیار بی معنی است . دیگر امتحان و انتخاب خوب و بد ، بیهوده می شود و این یعنی جبر. در این صورت این انسان با فرشتگان تفاوت چندانی نخواهد داشت و در یک کلام اصلا هدف خلقت انسان ، زیر سوال می رود . در حالی که تمام هنر و کمال انسان همین مسیر اختیار اوست .

بنابراین تمام ارزش انسان این است که بر سر این دو راهی قرار گیرد و با اختیار کامل بدون اجبار ، خودش مسیر را انتخاب کند . به همین دلیل اگر این اختیار سر سوزنی مخدوش شود و شرایط به گونه ای باشد که این انتخاب زیر سوال برود ، دیگر انسان و عمل او ، چندان ارزشی نخواهد داشت تا حدی که مسجود ملائکه باشد . فراموش نکنیم هنر انسان ( کمال اختیاری) است . اگر قرار بود که خداوند فقط بهشتی ها را بیافریند و حتی بالاتر از آن ، همه ی انسان ها مومن و اهل بهشت می شدند ، برای خدا هیچ کاری نداشت .

* و َ لَوشاءَ رَبُّکَ لَامَنَ مَن فِی الاَرضِ کُلُّهُم جَمیعا * / سوره یونس ۹۹

( و اگر پروردگار تو می خواست ، تمام کسانی که روی زمین هستند ، همگی به ( اجبار ) ایمان می آوردند.

اما در این صورت ، ایمان آنها ارزشی ندارد و بهشتی شدن آنها هنری نیست .