عقل سلیم و درایت هر حکیمی چنین حکم می کند که اگر ما بخواهیم پیرامون یک موضوع در قرآن کریم نظر بدهیم و برداشت صحیح و مطابق با واقع داشته باشیم تمام آیاتی را که مربوط به آن موضوع است بررسی نمائیم و بعد نتیجه کلی را دریافت کنیم و اینکه ما تنها به یک یا دو آیه که ظاهرش مطابق میل ما است استناد کنیم و دیگر آیاتی که در همین موضوع در قرآن وجود دارد را نادیده بگیریم . هم کاری مخالف با حکمت و درایت است و هم ظلمی غیر قابل بخشش نسبت به صاحب قرآن که خداوند است می باشد .
شکی نیست که ما باید فقط خدا را عبادت کنیم و فقط از خدا کمک بگیریم ولی کمک گرفتن از کسانی که خود خدا آنها را بعنوان اولیاء خودش و مقربان درگاه خودش معرفی کرده عین کمک گرفتن از خود خدا است . اگر کمک گرفتن از اولیاء خدا مخالف با کمک گرفتن از خود خدا است پس چرا خود خدا به صراحت می گوید این عیسی پیامبر من است که مرده را زنده می کند مرضهای لاعلاج را شفا می دهد و به شما مردم از آینده تان خبر می دهد ؟!
اگر کمک گرفتن از اولیاء خدا مخالف با کمک گرفتن از خود خداست پس چرا خود خداوند بصراحت در سوره یوسف می فرماید پیراهن یوسف را برای یعقوب ببرید تا با مالیدن به چشمهای کورش بینا شود چرا اینجا خود خدا نفرموده بیائید و فقط از من کمک بگیرید ؟ اگر کمک گرفتن از اولیاء و مقربان درگاه خدا مخالف با کمک گرفتن از خود خداست پس چرا همین خدا در سوره نساء به مردم فرمان می دهد که اگر شما نزد پیامبر اکرم(ص)بروید و از او بخواهید برایتان استغفار کند مرا آمرزنده خواهید یافت و بقدری از این قبیل آیات در همین قرآن کریم موجود است که ذکر همه آنها خودش یک کتاب مستقل می طلبد پس عقل سلیم به ما حاکم می کند آیا ایاک نعبد و ایاک نستعین را با ضمیمه دیگر آیات که کمک از اولیاء خدا را بعنوان یک دستور بر مردم لازم کرده در نظر بگیریم