چرا بیشتر گنهکاران در رفاه و آسایش هستند، امّا مؤمنین، بیشتر در بلا و مشکلات قرار دارند؟

اشتباه محاسباتی

یکی از محاسبات اشتباه ما در این مسائل این است که فکر می کنیم علت این که بعضی از افراد در خوشی و آسایش هستند، بی دینی یا گناه و غفلت آنها است و علت مشکلات زندگی مؤمنین، ایمان آنها است. اما حقیقت غیر از این است. اگر اینطور بود باید همه مؤمنین در سختی‌ها و مشکلات باشند در حالی که می‌بینیم بسیاری از مؤمنین، از خوشیها، لذتها و امکانات این دنیا بهره‌مند هستند و بسیاری از کافرین یا افراد ضعیف الایمان، غرق در مشکلات و سختی‌ها هستند. نشنیده‌اید می‌گویند فلانی نه دین دارد نه دنیا. پس حقیقت چیز دیگری است. بله حقیقت این است که سست ایمانی افراد باعث خوشیهای آنها نشده بلکه برعکس؛ خوشی‌های زندگی باعث غفلت آنها از خدا شده و تدریجا ایمان آنها سست شده است. و سختی ها و مشکلات در زندگی برخی، باعث شده که همواره آنها برای حل مشکلاتشان، به یاد خدا باشند و با ایمان بمانند.

اگر به برخی این موارد که از نزدیک در جریان زندگی آنها بوده‌اید دقت کنید، خواهید دید که در گذشته آنها این‌گونه نبوده‌اند. اهل گناه و معصیت نبوده‌اند. اما همینطور که وضع اقتصادی آن‌ها بهتر شد، کم کم از خدا و معنویات غافل شدند و به سمت برخی گناهان کشیده شدند. البته این مسأله هم کلیت ندارد، چه بسا افرادی که از نظر اقتصادی و رفاه وضعیت خوبی دارند ولی این خوشی‌ها، نه تنها آنها را از خدا دور نکرده، بلکه، چون از این امکانات در راه خدا استفاده کرده‌اند، به خدا نزدیک‌تر هم شده‌اند. بنابراین باید گفت خوشی‌ها و رفاه بیشتر، معمولاً باعث غفلت بیشتر انسان از خدا می‌شود و مشکلات و سختی‌ها معمولاً باعث توجه بیشتر به خدا می‌شود. به‌هر حال این که فکر کنیم خداوند به کسانی که اهل گناه و معصیت هستند نعمت بیشتری می‌دهد، اشتباه است.

البته این صحبت به این معنی نیست که رفاه و امکانات بد باشد، بلکه در رفاه و خوشی بیشتر، باید مراقبت و توجه به خدا هم بیشتر باشد تا انسان گرفتار غفلت نشود، چون در خوشی‌ها زمینه‌ی غفلت، بیشتر فراهم است.

بله فقط یک دسته از انسان‌ها که کاملاً در گناه و معصیت غرق شده‌اند و خدا را از زندگی خود کاملاً کنار گذاشته‌اند، خداوند اسباب عیش و لذت و خوشی و بهره‌مند شدن آنها را از مادیات و لذت‌های مادی فراهم می‌کند تا در قیامت عذاب آنها را کامل کند و در واقع این نعمت نیست بلکه عذاب است.

در قرآن کریم علت گمراه شدن مشرکین این‌طور بیان شده است:

• وَ لکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ ءَابَاءَهُمْ حَتىَ‏ نَسُواْ الذِّکْر¦/ سوره فرقان ۱۸

ولى آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودى تا اینکه یاد تو را فراموش کردند.